Frank Jacobs

journalist, schrijver en autojournalist

  • Artikelen
    • Karin Slaughter over Tesla
    • Dodenvlucht Neptune 212 wellicht diefstal
    • Neptune 212: dodenvlucht boven Katwijk
    • Dakota 079: de weggemoffelde vliegramp van Biak
    • Het duistere verleden van BMW-familie Quandt
    • Religieuze moord op zee: het geheim van de KW 171
    • Ferdinand Piëch, de geniale megalomaan van Volkswagen
    • Volkswagen: familievetes en stoeltjewip
    • De verdwenen Porsche van James Dean
    • Terugkeer van een dode baron (2)
    • Terugkeer van een dode baron
    • Portfolio
  • Columns
    • Corona: de aarde haalt opgelucht adem
    • Corona: een lesje in bescheidenheid
    • Corona: de zeven pluspunten
    • 2019 en mijn ingebeelde vriend
    • Zwarte Piet? Zand erover
    • De leugens van Koos Spee
    • Foei Halsema!
    • Een dagje aan het strand
    • De mysterieuze verdwijning van Anja Schaap: wat houdt de politie achter?
    • Wannabe-journalisten
    • Thierry Baudet: omfloerste poep
    • Arbeidsparticipatie: een pakketje schroot met een dun laagje chroom
    • Like me of zwijg
    • Vuurwerk? Rot op!
    • Lisette Vroege slachtoffer orgaanhandel?
    • Waarom Schiphol op zee bezopen is
    • Duitsland huichelland
    • Referendum: onderbuikdenkers aan de macht
    • Social influencers
    • Coen was een held
    • Aangifte doen is voor mietjes
    • 2018, het jaar van het non-nieuws
    • Wanneer wordt Lisette Vroege gevonden?
    • Waarom een dierenleven meer waard is dan een mensenleven
    • Boom!
    • Brexit? We still love you!
    • De opkomst van de tekschrijver, de ondergang van de journalist
    • Autojournalist
    • Dit is er mis met grote organisaties
    • Plastic tasjes
    • De armoedegolf van 2035: Zelfstandigen Zonder Perspectief
    • Verlengstuk
    • Vel d’Hiv: hoe bootvluchtelingen je vakantie bederven
    • Terug in je kist!
  • Fotografie
    • Photography
  • Televisie
    • Documentaires
    • Autoweek TV
    • Fifth Gear Europe
    • Tuf-tuf Club op TV
  • Contact
    • Over Frank
    • Contact
    • English
    • Français
    • Deutsch
  • English
  • Email
  • Facebook
  • Google+
  • Instagram
  • LinkedIn
  • Twitter
  • YouTube
Contact

2019 en mijn ingebeelde vriend

31 december 2019 door Frank Jacobs Reageer

Ik, inwoner van 2019, heb een denkbeeldig vriendje dat in 1919 leeft. Mensen denken daarom dat ik gek ben, maar daar zit ik niet mee. Praten met iemand van vroeger is leuk, alleen al omdat je niet elk verhaal hoeft af te kappen met ‘Ja, dat zag ik op Facebook’. Mijn vriend maakte de eerste wereldoorlog van dichtbij mee, las over de ondergang van de Titanic in de krant, zag Anthony Fokker met zijn Spin over Haarlem scheren en kan daar allemaal kleurrijk over vertellen.

Vele avonden hing ik dan ook aan zijn lippen, maar vorige week vroeg hij mij om over de jaren tien van mijn eeuw te vertellen. Dus legde ik hem uit wat Twitter is, en dat niet alleen anonieme angsthazen en te kleine politici, maar ook wereldleiders elkaar daar en plein publique voor rotte vis uitmaken, als opgeschoten kinderen op het schoolplein. Dat er in mijn tijd mensen opstaan die zeggen gebukt te gaan onder het slavernijverleden van hun over-over-betovergrootouders en op grond daarvan onschuldige kinderfeestjes willen verbieden. Dat er, misschien nog wel gestoorder, mensen zijn die daar serieus op in gaan, waardoor ware veldslagen ontstaan op plekken en dagen waar voorheen kleine kinderen liedjes zongen en pepernoten vingen.

Ik vertelde mijn vriend dat er dingesen zijn die zich gepasseerd voelen omdat de spoorwegen naast dames- en herentoiletten geen wc’s hebben voor wat niet weet bij welke van de twee groepen het zich thuis voelt. Dat er vrouwen zijn die een godsvermogen neertellen voor een pilotenopleiding en vervolgens niet solliciteren omdat het woord piloot in de vacatureomschrijving te mannelijk staat. Dat armoede wordt gedefinieerd door niet met het vliegtuig op vakantie te kunnen en je kinderen niet elke twee jaar de nieuwste smartphone te kunnen geven.



Dat er onlangs een windmolen omwaaide en dat een politicus dat incident aangreep om een pleidooi te houden voor kernenergie. Dat begrijp ik trouwens wel, want in Tsjernobyl en Fukushima heeft nog nooit iemand een windmolen op zijn hoofd gekregen. Maar mijn vriend vroeg of die man wel goed snik is, wat ik pareerde door te vertellen dat deze Thierry Baudet juist heel belezen en erudiet zegt te zijn. Ook dat geloof ik wel, want Baudet verrijkte zijn congres onlangs nog met De Grote Denkers van onze tijd: Lange Frans, Klaas Wilting, Jenny Douwes en Robert Jensen. Dat zei mijn vriend gelukkig dan weer niks.

Dat er mensen zijn die elke jaarwisseling een houtstapel ter hoogte van een flatgebouw in de fik steken en toen dat afgelopen jaar op een haar na tot gevolg had dat echte gebouwen in vlammen opgingen en dat vreugdevuur verboden werd, ze hun eigen stad maar gingen vernielen.

Dat kinderen die ooit vochten om een stuk speelgoed, dat nu laten verstoffen om op Youtube te kijken hoe een ander kind met dat speelgoed speelt. Of het uitpakt, en daar geld mee verdient. Dat mensen op Facebook de hele wereld laten zien wat ze eten, waar ze wonen, hoe lang ze op vakantie zijn en waar die dure flatscreen staat, maar op hun achterste poten gaan staan over privacy wanneer de politie observatiecamera’s hangt in een uitgaansgebied met veel zinloos geweld.

in Tsjernobyl en Fukushima heeft nog nooit iemand een windmolen op zijn hoofd gekregen

Daarover gesproken: met een grote groep een kind isoleren, het tot moes trappen, dat filmen en op Youtube zetten: ook hartstikke lachen in de jaren tien van de 21e eeuw.

Ik vertelde mijn vriend dat hij in een wereld met nog geen twee miljard mensen leeft, terwijl wij hard op weg zijn naar de acht miljard en doorfokken en -consumeren als lemmingen op weg naar de afgrond. Dat om dat allemaal te voeden de regenwouden smelten als sneeuw voor de zon, de poolkappen smelten als regenwouden voor de hebzucht, elke brugklasser kan extrapoleren dat we op deze manier de jaren tien van de 22e eeuw niet halen, en er nog hele volksstammen zijn die de klimaatcrisis glashard ontkennen. En de mensen die zich daar wel zorgen om maken, klimaatdrammers of -gekkies noemen. ‘Zoals de wetenschappers die opperden dat de aarde niet plat is, werden verketterd?’, vraagt mijn vriend. Ik knik, met schaamrood op mijn kaken.

Dat ik afgelopen zomer op een vol terrasje in Leiden tot de ontdekking kwam dat mijn gezelschap en ik de enigen waren die niet in hun smartphone zaten te staren.

Al die tijd zat mijn ingebeelde vriend me meewarig aan te kijken. Toen ik was uitgesproken, schudde hij zijn hoofd. ‘Ik zou bijna zeggen dat jullie toe zijn aan een tweede wereldoorlog’, verzuchtte hij. Hij sloeg de rest van zijn bier achterover, stond op en liep zonder nog wat te zeggen naar buiten. Sindsdien heb ik niets meer van hem gehoord.

Mensen denken dat ik gek ben omdat ik een denkbeeldige vriend heb en daar heb ik nooit mee gezeten, maar nu denkt die denkbeeldige vriend ook dat ik gek ben en dat raakt me. Omdat ik me realiseer dat hij gelijk heeft.



Zwarte Piet? Zand erover

16 november 2019 door Frank Jacobs Reageer

Zwarte Piet, daar vind ik niets van. Dat is opmerkelijk, want ik vind altijd overal wel wat van en uitgerekend van Zwarte Piet, waar iedereen wel wat van vindt, vind ik niets. Maar al vind ik dan niets van Zwarte Piet, des te meer vind ik van mensen die wél iets van Zwarte Piet vinden.

Mensen die zich druk maken om Zwarte Piet zitten zijn, zo vermoed ik, dezelfde mensen die zich opwinden over André Hazes en Bridget Maasland. Mensen die boos zijn wegens Zwarte Piet – ongeacht hun standpunt – maken zich zorgen over het aantal decibels dat een moskee voortbrengt. Mensen die zich opwinden rond de pietendiscussie zitten, zo denk ik, verlegen om een paar échte problemen. Volgens mij kunnen ze in Raqqa nog wel een paar handjes gebruiken; dáár hebben ze pas problemen. Dan kunnen beroepswerkloze Jerry Afriyie en aandachtsjunkie Jenny Douwes na een dagje noeste arbeid misschien een dampende wiedergutmachungswip maken.

Mensen die met droge ogen beweren dat Zwarte Piet racisme is, hebben een grote witte eierdop op hun kop. Mensen die zich, 154 jaar nadat Abraham Lincoln er een punt achter zette, beroepen op ‘hun’ slavernijverleden, hebben een fenomenaal geheugen. Evengoed zou ik ontbinding van de Bundestag kunnen eisen, omdat de Duitsers, nog maar 77 jaar geleden, mijn halve dorp met de grond gelijk maakten.

Mensen die vinden dat Zwarte Piet moet blijven, lijken net zo gek. Vandaag wemelt het op social media van een plaatje dat door een Zwarte Piet-voorstander is gemaakt. Een tekening waarop Sinterklaas een hakenkruis op zijn mijter heeft. Een blokkeerfries (of iemand die zich als zodanig voordoet) pakte een vel papier, gapte de kleurpotloden van zijn kind (het zal je ouder wezen) en maakte een tekening van Sinterklaas met hakenkruis en Hitlersnorretje.



Is dat triest? Nou en of. Is dat erg? Ach, tekenen kan heel therapeutisch werken, even afgezien van het onderwerp. Nee dus, een psychopaat die een lelijke tekening maakt is niet erger dan een psychopaat die een kopje thee zet. Deze tekening zou vroeger niet veel verder zijn gekomen dan de keukentafel van deze droeftoeter.

Het gaat mis bij al die verontwaardigde mensen op social media die vloekend en tierend deze tekening vanaf de Friese keukentafel in miljoenvoud over de wereld verspreiden. Een brandende plas olie mag je nooit met water blussen, omdat het vuur zich door dat water razendsnel verspreidt. Deze gestoorde ‘blokkeerfries’ is een druppeltje olie. En u, beste boze twitteraars en facebookers, bent water. Dankzij uw retweets is Sinterklaas met hakenkruis hét beeld van Sint Nicolaas 2019. Dankzij uw podium wordt de polarisering weer een tandje hoger gezet. Geert Wilders en Thierry Baudet laten u danken.

Een oliebrand blus je niet met water, maar door er zand over te gooien. Of nog beter, hem gecontroleerd uit te laten branden.

Zwarte Piet? Kappen en zand erover!



Thierry Baudet: omfloerste poep

22 maart 2019 door Frank Jacobs Reageer

Dat zoveel mensen op Forum voor Democratie stemden is nog te verklaren. Mensen zijn boos, zoeken een zondebok en wie daar tegen schopt, heeft de klappers op zijn hand. Hoe minder belezen de kiezer, hoe gemakkelijker hij daar in tuint. Thierry Baudet beweert dat Nederland wordt bestuurd door een kliek die nog nooit een boek heeft gelezen, maar ik krijg de indruk dat juist hij het moet hebben van minder geletterden. Ik vraag mij veel meer af wat de mensen die op de partij van deze clown stemden dachten toen ze Baudets zegepreek hoorden. Toen de uil van Minerva zijn vleugels spreidde.

Ooit, nog geen eeuw geleden, was die uil een adelaar. Godwin heeft godzijdank een weekje vrijaf, maar desondanks steekt de onvermijdelijke vergelijking zijn lelijke kop op. En geef toe, ooit wist de NSDAP met zijn boreale droom een grote natie aan zich te binden. Waar Baudet aan voorbij lijkt te gaan, is dat hij voor een heel ander publiek staat dan destijds de nazi’s. De Duitsers van toen waren door het verdrag van Versailles tot op het bot vernederd, uitgekleed en ontwapend. Het zo trotse volk was de stront in geschopt. Werk was er nauwelijks en wie wel werk wist te vinden, verdiende marken waar je nog geen brood voor kon kopen. Dat is een gehoor waar praatjes over grote naties voedingsbodem vinden en dat kun je die mensen amper kwalijk nemen.

Boreale historie

Baudet daarentegen stond voor een volk dat, zijn zelfmedelijden ten spijt, rijker en welvarender is dan de mens in zijn hele boreale historie ooit geweest is. Dan kun je weliswaar een beroep doen op driehonderdduizend jaar evolutie en de tijd dat de VOC de wereld overheerste, maar wanneer het historisch besef van je gemiddelde toehoorder niet verder reikt dan onze nederlaag op het songfestival van 2006, dan sta je mooi voor de kat zijn kut te lullen.
Los daarvan: hoe kun je je enerzijds afzetten tegen windmolens, zonnepanelen en andere vormen van duurzame energie, en tegelijkertijd voor verhoging van de koopkracht pleiten? Meer consumeren, meer vreten, meer opmaken, en dat alles zo onduurzaam mogelijk?


Liever een domme Baudet dan een nieuwe Hitler

Precies daarom begrijp ik Baudet dan ook niet. Hij strooit met dure woorden om indruk te maken. Om te etaleren hoe geschoold hij is. Maar juist daarmee schrikt hij een belangrijke doelgroep, bierhijsende, roverheid-roepende Onslows, af. En degenen die zijn vocabulaire wél snappen, begrijpen dat hij omfloerste poep praat. Zodat hij aan beide zijden bot vangt. Met pulsvisserij zou je meer bot vangen, maar dat het verbod daarop een Europese zaak is waar Nederland niets aan kan doen, dat laten we maar even terzijde. Je kunt moeilijke woorden googelen, maar wanneer je ze verkeerd gebruikt, sta je meer voor lul dan wanneer je ze niet snapt. Niettemin hoop ik dat Thierry Baudet woorden als ‘borealis’ verkeerd gebruikt. Want ik heb liever dat Thierry dom is, dan dat hij een nieuwe Hitler blijkt.
Daarom hoop ik dat Thierry Baudet naar de Action gaat en een beginnerssetje aquarelverf koopt. Want uiteindelijk richt een slechte schilder minder schade aan dan een valse dictator.

Aangifte doen is voor mietjes

3 februari 2018 door Frank Jacobs 1 Reactie

Ooit werd tegen mij aangifte gedaan. In een column op mijn site Tuftufclub.com vergeleek ik toenmalig verkeersofficier van justitie Koos Spee met een struikrover. Dat ging mijnheer Spee te ver en hij vond dat ik straf verdiende, dus deed hij aangifte van smaad en laster. Op een mooie zondagochtend moest ik mij melden op het politiebureau.

Terwijl ik bij de receptie zat te wachten om te worden verhoord, zag ik hoe een meisje van hooguit achttien, met een baby op de arm, de receptioniste smeekte om aangifte te mogen doen. De dame achter de balie zei dat ze niemand beschikbaar had en dat het meisje de volgende ochtend terug mocht komen. Huilend met lange uithalen vertelde het kindmoedertje dat haar broer haar had gedwongen hem oraal te bevredigen, waar haar baby bij was, en dat ze aangifte wilde doen van aanranding. “Morgen bent u de eerste,” was het onverbiddelijke antwoord.



Het daarop volgende uur zat ik in een verhoorkamertje tegenover twee rechercheurs uit te leggen waarom ik had geschreven dat Koos Spee overeenkomsten vertoont met een struikrover. Terwijl het verkrachte meisje met de lul van haar broer in de mond de volgende ochtend af zat te wachten, namen de politiemannen alle tijd voor mij; ze vonden het zelf ook wel vermakelijk geloof ik. De rechtszaak die volgde heeft al met al vier jaar geduurd, talloze manuren gekost en is – uiteraard -met vrijspraak geëindigd.

Aangifte doen is voor meisjes die door hun broer worden gedwongen tot orale seks. Aangifte doen is voor oude vrouwtjes wier handtas door scooterende bontkraagjes van de arm is gerukt. Aangifte doen is ook voor mannen, maar alleen wanneer die midden in de nacht door tien idioten zonder aanleiding tot moes zijn geschopt.
Mannen die verbaal worden aangevallen slaan verbaal terug, in plaats van het justitieel apparaat te belasten met hun gejank en zo de behandeling van serieuze gevallen vertragen. Alleen jongetjes die niet terug durven te slaan, rennen huilend naar de meester. De allerlafste zelfs als de klappen van een meisje kwamen.

Aangifte doen is niet voor politieke bekvechters. Blaf terug, Baudet. Zeg dat Kajsa Ollongren net een Ikea-kast is; Zweeds maar toch weer niet, er ontbreekt altijd wel een schroefje aan en toch kiezen hele volksstammen er voor. Beter nog, haal je schouders op. Leer incasseren. Maar je doet aangifte en daarom, Thierry Baudet, ben jij een mietje.

Ik zie de dagvaarding wel verschijnen.

Over Frank Jacobs

Frank Jacobs (1966) is crossmediaal en multimediaal journalist en schrijft, fotografeert en filmt voor onder meer AutoWeek, NU.nl, Quest Historie, GTO Magazine en Lifestyle Almere. Daarnaast presenteert hij autoprogramma’s op AutoWeek TV en voorheen Discovery Channel.

Hij studeerde automobiel management en Frans en woonde en werkte jarenlang afwisselend in Frankrijk, Engeland, Duitsland en Spanje.

Lees meer over Frank Jacobs.

Zoeken

Copyright 2015 | Frank Jacobs | KvK Almere 62518755