Wiet en toiletpapier: aan de vooravond van de apocalyps leren wij Nederlanders onze prioriteiten kennen. Corona wordt door velen nog steeds gebagatelliseerd als een opgeblazen griepepidemie en ook ik neig naar een flinke dosis scepsis, maar feit is dat ik in de halve eeuw dat ik rondloop op deze planeet, de maatschappij niet zo ontregeld heb gezien. Zelfs de aanslagen van 9/11 wisten dit niet te bereiken.
Het mag dan even lastig zijn om aan je dagelijkse zakje wiet te komen en de half lege schappen bij je lokale supermarkt zijn misschien ook geen fraai gezicht, maar op termijn zal blijken dat Covid-19 niet alleen zijn leuke kanten heeft, maar ons een heel leerzaam lesje leert. In de winter van ’40-’45 liepen mensen blootsvoets naar Groningen voor een paar aardappelen die bij aankomst net op bleken, wij jammeren als kleine kinderen omdat het schap met zakken chips leeg is.
Corona is, net als de zwarte pest, aids of elke willekeurige welvaartsziekte een poging van de natuur om onze ongebreidelde voortplanting aan banden te leggen. We zijn met te veel, vreten te veel, maken alles op en planten ons willens en wetens vrolijk verder voort. Zelfs mensen waarbij de natuur het voor elkaar kreeg kinderen baren onmogelijk te maken, krijgen van de wetenschap hulp waarmee ze hun ‘kinderwens’ genaamde voortplantingsdrift, ten koste van de planeet en de miljoenen levensvormen die daar een plekje verdienen, toch kunnen bevredigen.
Sinds we bang zijn voor griep zijn de files opgelost en worden vluchten massaal geannuleerd. Heb je enig idee wat dat betekent voor het milieu? De stikstofcrisis smelt als sneeuw voor de zon en ineens moeten we genoegen nemen met keuze uit maar vijf in plaats van vijfentwintig smaken chips. Zo lang corona de wereld in zijn angstgreep houdt, haalt het klimaat opgelucht adem.
Maar ook wanneer corona is verdreven, zou wel eens kunnen blijken dat het virus een blijvend effect op het welzijn van onze planeet heeft. Misschien dat we hebben geleerd dat het leven ook zonder weekendjes zuipen op de Ramblas prima te hakken is. Dat een kantoorbaantje ook vanuit thuis prima in te vullen is. Dat het leven ook met een paar velletjes wc-papier minder gewoon doorgaat.
Dan heeft corona misschien niet het bedoelde decimerende effect gehad, maar is dat handjevol terminale bejaarden dat een paar weken eerder de pijp uit ging dan ze zonder corona zouden hebben gedaan, dat verlies toch dik en dubbel waard geweest. Misschien dat we deze crisis net wat beter uit gaan dan we hem in zijn gegaan.
Lees ook mijn andere columns over corona:
Corona: De Zeven Pluspunten
Corona: De Aarde Haalt Opgelucht Adem
Geef een reactie