Second love: eersteklas marktplaats voor derderangs mensen met een ingedroogd leven. Andermans bord aflikken en zijn kruimels pikken: wat mensen naar sites als Second Love drijft, heb ik nooit begrepen. Om daar achter te komen maakte ik een proefaccount aan.
Ik trof veel teleurgestelde vrouwen, ingekakt in hun troosteloze bestaantjes op Birkenstocks, seksueel verwaarloosd door hun kalende, buikige grijze muis. Hier en daar haakte ik zo’n vrouw aan, af en toe haakte er dan eentje terug (“Hallo, wat zoek je hier?”) en als ik dan haar foto’s te zien kreeg, begreep ik de muis thuis wel. Waarom hij zijn bordje niet meer leeg eet, waarom hij het er liever naast laat vallen. Het waren altijd vrouwen die ik op straat geen blik waardig zou keuren. Logisch, het sappige fruit hangt nooit laag.
Kleinburgerlijk verlangen
Ik trof een groezelig sfeertje. Oppervlakkigheid met een vage, latente geur van te lang geleden gewassen kleding, patat met frikandellen op zondag en kleinburgerlijk verlangen naar onbereikbare opwinding. Mottige mensen met weinig meer gemeen dan teleurstelling in elkaar en de seks, die elkaar en vooral zichzelf tevergeefs proberen te bevredigen in goedkope hotelkamers. Mensen die genieten van het stiekeme van de daad, zich niet bewust van het feit dat de partner thuis allang opgelucht zou zijn als hij het wist. Wat is er op tegen dat een ander jouw doucheputje ontstopt?
Stoute schoenen
Sinds ik op Second Love rondkeek, vraag ik me bij elk gezin dat ik ‘s zondags op het strand zie lopen af of zij straks thuis haar Crocs verruilt voor haar stoute schoenen en in het geniep haar Second Love-inbox checkt, terwijl hij onwetend de samenvattingen van het voetbal kijkt, hopend dat hij vanavond niet hoeft, dat iemand anders zijn doucheputje leeg schept.