Een elektrische fatbike vind je niet zomaar en als je dat al doet, is hij niet te betalen. Na lang zoeken vond ik er via Amazon een in China voor een alleszins redelijke prijs. Is de Shengmilo MX-02 een buitenkansje, of zit er een giftig addertje onder het gras?
Dure, storings- en onderhoudsgevoelige spullen koop ik liever bij de specialist om de hoek. Daarom ging ik aanvankelijk ook op zoek bij fietsenhandelaren in de buurt. Dat liep helaas op niets uit, dus speurde ik het internet weer af en zo kwam ik op de Shengmilo MX-02: 500 Watt Bafang-motor op de achteras, 48V 17 Ah accu, hydraulische schijfremmen, 3×7 Shimano-versnellingen en een stel rete-vette 26 x 4.0 sneeuwbanden. Als NASA ooit op de maan gaat fietsen, is het met deze MX-02. Prijs via Amazon.de: 1.699 euro, grotendeels afgemonteerd en thuisbezorgd. Voor een fiets met deze specificaties geen geld.
Laat ik voorop stellen: je moet wel enigszins handig zijn en verstand hebben van fietsen (of iemand in je buurt hebben die dat is/heeft), anders moet je echt naar een specialist gaan die de fiets rijklaar levert. Aan dit geheel, dat in een grote, 35 kg wegende doos door UPS aan de deur wordt gebracht, heb je nog wel even werk. Niet dat het echt een bouwpakket is, want versnellingen, remmen en elektronica zijn keurig gemonteerd. Zelf moet je nog het voorwiel, stuur, zadel spatborden en de koplamp monteren. Daartoe heeft fabrikant Huaeast zelfs een handig alles-in-een gereedschapssetje meegeleverd. Minder fraai is dat de beschermbeugel voor de achterderailleur verbogen is. Ook een van de spaken van het voorwiel vertoont een lelijke knik op de plek waar hij in de doos tegen een trapper aan zat. Verder is er geen enkele moeite gedaan voor enige documentatie. Een foldertje van een ander type fiets plus een door Google Translate gehaald stenciltje dat evenmin op deze fiets betrekking heeft: daar moet je het mee doen. Succes!
Op het oog is hij dan klaar, maar dan komt natuurlijk nog het afstellen van de mechanieken. Wielen recht zetten, derailleurs finetunen, remmen afstellen. Dat is een precisiewerkje waar je beter al wat ervaring mee hebt. Is dat allemaal achter de rug, dan kan de eerste proefrit beginnen.
Maar laten we de fiets eerst even in detail doorlopen. Wanneer je eenmaal van de eerste verbazing van de enorme wielen bent bekomen, zal je opvallen dat de gele lak mat is. Op auto’s is dat al weer een beetje passé, op deze fiets oogt het klasse. Minder is dat de elektronica in een driehoekig nylon tasje is gepropt, dat met klittenband aan het frame hangt. Ook de bevestiging van de accu verdient geen hoofdprijs. Sowieso is het oppassen met het aan-en afkoppelen van de accu. Hij glijdt wat lastig op zijn houder en omdat hij in nogal goedkoop, glad kunststof gehuld en zwaar is, bestaat het risico dat je hem laat vallen en daar kunnen accu’s heel slecht tegen.
Op het stuur vinden we van links naar rechts gezien de achterrem, de (traploze, dus dat is steeds even mikken) hendel van de voorderailleur, een knoppencluster met aan/uit- en menuknop en + en – voor de motor, het multifunctionele display, een knoppencluster voor koplamp en claxon, de getrapte hendel voor de achterderailleur en de voorrem en – verrassing – een gashendel.
De geveerde voorvork heeft links een draaiknop om de mate van vering in te stellen, rechts is deze te blokkeren. Opmerkelijk is dat de koplamp vanaf het stuur te bedienen is, terwijl het achterlicht apart aan en uit gezet moet worden. Dat wordt dan ook niet gevoed door de accu, maar moet separaat worden opgeladen met een meegeleverde usb-kabel. Het zit vlak onder het zadel, waardoor het uit het zicht raakt wanneer je spullen meeneemt, maar de bagagedrager heeft een montagepunt voor een extra achterlicht of reflector.
Mijn eerste kilometers rijd ik op asfalt en dan zoemt het dikke noppenprofiel er vrolijk op los. Maar al gauw ben ik op het strand en dan valt meteen op dat het mulle zand, waar ik met mijn gewone mountainbike hopeloos vast komt te zitten, geen uitdaging is voor deze Chaoyang 26 x 4.0’s. Zelfs zonder elektrische hulp kom ik er gemakkelijk doorheen.
Wanneer je het elektrische gedeelte inschakelt, licht het display op en staat de motor automatisch in stand (pas) 1. Wanneer je begint te trappen, wordt dat geregistreerd door de sensor die aan de linkerkant op de trapas zit. Na ongeveer een seconde komt de elektromotor er in en krijg je een lekkere duw in de rug. In stand 1 helpt de motor mee tot ongeveer 20 km/h, stand 2 gaat door tot 25 km/h, in 3 doe je 30, 4 is goed voor 35 en in 5 krijg je tot 40 km/h hulp. Kleine kanttekening dus: volgens de letter der wet is dit geen e-bike, maar een speed pedelec. Mijn advies: ga niet verder dan pas 2.
Ook de gashendel kun je beter ongemoeid laten, want dan rijd je volledig elektrisch en dat is in Nederland evenmin toegestaan op een e-bike. Enfin, je kunt het maar hebben voor het geval je in landen rijdt waar het wel is toegestaan. Het is ook handig wanneer je met de fiets aan de hand een steil duin moet beklimmen. Jammer alleen dat de gashendel moeilijk tot niet te doseren is. Het is alles of niets, zodat je zelfs in pas 1 met slippend achterwiel de helling op gaat.
Ondanks zijn forse gewicht is deze fiets prima op spierkracht alleen te rijden. Hij trapt niet al te zwaar en schakelt vlot en precies. Wel moet je de bandenspanning flink opvoeren en genoegen nemen met flink bandengeruis (tenzij je andere banden monteert natuurlijk). Op het strand is dit een fantastische fiets waarop je dingen kunt die je niet voor mogelijk had gehouden. Ik heb jarenlange ervaring als strand-mountainbiker, deze fiets maakt het weer vele malen leuker dan het al was. Wel even goed schoonmaken na afloop, want zeewater is moordend voor je fiets, vooral gevoelige delen als de derailleur, remmen en ketting.
Met zijn 1.699 euro lijkt de Shengmilo MX-02 zijn geld dik waard. Koop er dan wel een degelijk slot bij, want de begerige blikken vliegen je om de oren. En onderhoud hem met zorg en liefde. Verder heb ik er een ouderwetse bel bij gekocht, want die claxon doet zijn werk prima, maar kan toch op minder snelle fietsers provocerend overkomen.
UPDATE: Inmiddels ben ik twee jaar en ruim tweeduizend kilometer verder. Nog steeds heb ik veel plezier van de ShengMilo, maar op een manier zoals je plezier hebt van een oude Engelse sportwagen: als hij het doet heb je dikke pret, maar oh wat gaat het allemaal stuk. De binnenbanden krijgen om de haverklap haarscheurtjes en onverklaarbare gaatjes, dus heb ik ze inmiddels vervangen door een betere kwaliteit. De ketting brak na duizend kilometer spontaan, de beugel van de voorderailleur brak zomaar af en verder roesten veel onderdelen onder mijn kont vandaan, ondanks dat de fiets altijd binnen staat (in de bijkeuken, dus ook nog eens warm). Het welbekende Chinese pisbakkenstaal dus. Toegegeven, ik rijd er veel mee over het strand en zeewater is dodelijk voor een fiets, maar na elke strandrit spoel ik de hele fiets zorgvuldig af met schoon water.
Als ik nu een nieuwe fiets moest kopen, zou ik met liefde veel meer geld uitgeven voor kwaliteit. Toch blijf ik met plezier deze rijden en wanneer ik maar lang genoeg elk Chinese onderdeel dat stuk gaat door westerse kwaliteit vervang, heb ik op een dag een topfiets.