Frank Jacobs

journalist, schrijver en autojournalist

  • Artikelen
    • De Naardense moordzaak
    • Lost in Transition: energietransitie, maar dan?
    • Karin Slaughter over Tesla
    • Dodenvlucht Neptune 212 wellicht diefstal
    • Neptune 212: dodenvlucht boven Katwijk
    • Dakota 079: de weggemoffelde vliegramp van Biak
    • Het duistere verleden van BMW-familie Quandt
    • Religieuze moord op zee: het geheim van de KW 171
    • Ferdinand Piëch, de geniale megalomaan van Volkswagen
    • Volkswagen: familievetes en stoeltjewip
    • De verdwenen Porsche van James Dean
    • Terugkeer van een dode baron (2)
    • Terugkeer van een dode baron
    • Portfolio
  • Columns
    • Waarom de flitsmarathon onzin en bangmakerij is
    • Dieren mogen worden doodgereden, vindt de Provincie Zuid-Holland
    • Waarom kernenergie een heel slecht idee is
    • Armoede? Je hebt geen idee wat dat is
    • #NederlandVleesland
    • Omgekeerde vlaggen en boerenzakdoeken: zo herken je de simpelen van geest
    • Armoede los je zo op
    • Veevervoer? Complimenten aan Schiphol!
    • Eva Vlaardingerbroek, ga dansjes doen op TikTok
    • Paybacktime
    • Franse probleemjongeren welkom in Nederland
    • Windmolenparken op zee
    • Zijn katten invasieve exoten?
    • Zijn wielrenners asociaal?
    • Second Love: daten voor proleten
    • NewSpace: hoogplassen voor miljardairs
    • Corona: de aarde haalt opgelucht adem
    • Corona: een lesje in bescheidenheid
    • Corona: de zeven pluspunten
    • 2019 en mijn ingebeelde vriend
    • Zwarte Piet? Zand erover
    • De leugens van Koos Spee
    • Foei Halsema!
    • Een dagje aan het strand
    • De mysterieuze verdwijning van Anja Schaap: wat houdt de politie achter?
    • Wannabe-journalisten
    • Thierry Baudet: omfloerste poep
    • Arbeidsparticipatie: een pakketje schroot met een dun laagje chroom
    • Like me of zwijg
    • Vuurwerk? Rot op!
    • Lisette Vroege slachtoffer orgaanhandel?
    • Waarom Schiphol op zee bezopen is
    • Duitsland huichelland
    • Referendum: onderbuikdenkers aan de macht
    • Social influencers
    • Coen was een held
    • Aangifte doen is voor mietjes
    • 2018, het jaar van het non-nieuws
    • Wanneer wordt Lisette Vroege gevonden?
    • Waarom een dierenleven meer waard is dan een mensenleven
    • Boom!
    • Brexit? We still love you!
    • De opkomst van de tekschrijver, de ondergang van de journalist
    • Autojournalist
    • Dit is er mis met grote organisaties
    • Plastic tasjes
    • De armoedegolf van 2035: Zelfstandigen Zonder Perspectief
    • Verlengstuk
    • Vel d’Hiv: hoe bootvluchtelingen je vakantie bederven
    • Terug in je kist!
  • Korte verhalen
    • Op Slot – kort verhaal
    • De Laatste Pomp – kort verhaal
    • Ik deel hier de lakens uit – kort verhaal
    • Broedertwist – kort verhaal
  • Foto
    • Photography
  • Video
    • Documentaires
    • Autoweek TV
    • Fifth Gear Europe
    • Tuf-tuf Club op TV
  • Contact
    • Over Frank
    • Contact
    • English
    • Français
    • Deutsch
  • Email
  • Facebook
  • Google+
  • Instagram
  • LinkedIn
  • Twitter
  • YouTube
Contact

Winston Churchill en de Packard Twelve

8 november 2022 door Frank Jacobs Reageer

Op zondag 9 mei 1948 krijgt Bussum onverwacht hoog bezoek. Winston Churchill is in een unieke Packard Twelve onderweg van Apeldoorn naar Amsterdam en krijgt ter hoogte van het Gooise dorp trek in een koud biertje. Hij geeft de chauffeur opdracht een kroeg te zoeken en proost even later met minister van buitenlandse zaken Anthony Eden op het terras van Hotel De Gooische Boer.

In de lente van 1948 is Winston Churchill op bezoek in Nederland. Zijn premierschap heeft hij drie jaar eerder aan Clement Attlee moeten afstaan, maar Churchill is in ons land nog steeds onverminderd populair als oorlogsheld. Met de huidige positie van het Verenigd Koninkrijk ten opzichte van de EU is het amper meer voor te stellen, maar Churchill is in die tijd een groot pleitdrager van één Europa.

In mei is hij daarom als erevoorzitter te gast op het Europees Federalistencongres in Den Haag, waar delegaties uit twintig Europese landen bijeen zijn om een verenigd Europa te bespreken. Na het congres vertrekt Churchill naar Paleis Soestdijk voor een bezoekje aan prinses Juliana en prins Bernhard, waarna hij doorrijdt naar paleis Het Loo in Apeldoorn voor een high tea, diner en overnachting.

De volgende dag reist Churchill door naar Amsterdam, waar hij op De Dam een toespraak zal houden. Maar ter hoogte van Bussum krijgt hij last van een droge keel. Hij sommeert zijn chauffeur op zoek te gaan naar een uitspanning met de woorden “I want to have a nice, cold drink” en belandt zo bij Hotel De Gooische Boer in Bussum, tegenwoordig een autohandel op de hoek Amersfoortsestraatweg – Huizerweg. Tegen de tijd dat de kolonne motoragenten doorheeft dat ze hun kostbare vrachtje kwijt zijn, zet Churchill al een koud Hollands biertje aan zijn lippen.



Terwijl Churchill van zijn biertje geniet, gaat in Bussum als een lopend vuurtje het gerucht dat de oorlogspremier in town is. Mijn oma Sonny Molenaar-Bodewes, een begenadigd hobbyfotografe, woont in die jaren op de Kamerlingh Onnesweg, hemelsbreed een paar honderd meter verderop. Ze grijpt haar camera en zo kan het gebeuren dat ik ruim zeventig jaar later in de collectie van mijn lang geleden overleden grootmoeder een heel bijzondere foto aantref.

Winston Churchill wuift hier een dolenthousiaste meningte toe, hoogstwaarschijnlijk op de Huizerweg Bussum. Bijzonder is ook de auto. Het is een 1937 Packard Twelve met een carrosserie van koetsbouwer Erdmann & Rossi uit Berlijn.

Deze Packard (een Amerikaans merk) werd oorspronkelijk gekocht door Eduard von Saher, voormalig Duits consul-generaal in Nederland, die kort voor de Duitse bezetting naar de Verenigde Staten was uitgeweken. De auto bleef achter, overleefde de bezetting en werd daarna door het verzet gevonden. Op 6 juli 1945 werd hij gebruikt bij de intocht van koningin Wilhelmina in Den Haag en zo kwam hij in het koninklijke wagenpark terecht. Kort nadat deze foto is gemaakt, is de Packard in opdracht van Von Saher terug naar de VS verscheept en sindsdien is hij spoorloos.

Gelukkig heb ik de foto nog.

Lion Schulman: mijn venster naar het verleden

3 februari 2018 door Frank Jacobs Reageer

Lion Schulman Frank JacobsIn mijn woonkamer hangt een klein schilderijtje. Het is maar 16 bij 21 centimeter, geschilderd op een houten paneel en gevat in een krakkemikkige goudkleurige lijst. Een houten stal, enkele koeien, heide en aan de horizon een dorp. Het werkje kwam in oktober 2009 in mijn bezit. Mijn opa, een amateur-kunstschilder en -liefhebber, was overleden en na de uitvaart nam ieder familielid wat mee uit opa’s aanleunwoning in Eindhoven. Ik koos een paar van zijn schilderijen en het paneeltje met de stal. Ik wist meteen dat het niet opa’s eigen werk was. Daarvoor was het – ik durf dit alleen te schrijven omdat ik er van overtuigd ben dat ze in de hemel geen internet hebben – veel te goed.

Het schilderijtje sierde de daaropvolgende drie jaar de wand boven mijn piano en het fascineerde me met zijn mystiek. Wie had het gemaakt, waar en wanneer? Ik wist alleen dat mijn opa het grootste deel van zijn leven in Bussum had doorgebracht en daar bij tijd en wijle kunsthandelaren af struinde. Pas in 2012 ontcijferde ik de signatuur als ‘Schulman’ en zo kwam ik bij Galerie Wijdemeren in Breukeleveen, waar ze gespecialiseerd zijn in David Schulman. Daar wisten ze me te vertellen dat dit schilderij van Davids vader Lion is en waarschijnlijk in de jaren dertig in Het Gooi is gemaakt.



Welke plaats zien we daar aan de horizon, onwetend liggen zijn van het naderende onheil dat wij nu WO2 noemen? Hilversum? Bussum? Blaricum? We zullen het waarschijnlijk nooit weten, maar zeker is dat de oude man ergens in de jaren dertig van de vorige eeuw op een mooie zomerdag met zijn ezel op de hei in Het Gooi zat, genietend van de natuur en de warmte, en dit pareltje maakte, niet wetend dat hij enkele jaren later door de Duitsers naar Auschwitz zou worden gedeporteerd. Wat zou ik er voor over hebben om naast hem op te duiken om hem te waarschuwen: pak je spullen en vlucht naar Engeland! Alsof hij mij serieus zou hebben genomen..

Lion Schulman heeft Auschwitz niet overleefd, maar het schilderijtje dat hij op die mooie zomerdag maakte, ging van Bussum via Breda, Eindhoven en Almere naar Katwijk aan Zee en siert daar nu mijn huis. Soms kijk ik er naar en dan realiseer ik me dat ik door de ogen kijk van een uiterst getalenteerd man die op 19 februari 1943 door de nazi’s werd vermoord. Dan hoop ik dat Lion een beetje met me mee kijkt en fluistert: verrek man, ik had naar je moeten luisteren die dag.

Over Frank Jacobs

Frank Jacobs (1966) is crossmediaal en multimediaal journalist en schrijft, fotografeert en filmt voor onder meer AutoWeek, NU.nl, Quest Historie, GTO Magazine en Lifestyle Almere. Daarnaast presenteert hij autoprogramma’s op AutoWeek TV en voorheen Discovery Channel.

Hij studeerde automobiel management en Frans en woonde en werkte jarenlang afwisselend in Frankrijk, Engeland, Duitsland en Spanje.

Lees meer over Frank Jacobs.

Zoeken

  • Why Nuclear Energy is a Very Bad Idea
  • Waarom de flitsmarathon onzin en bangmakerij is
Copyright 2015 | Frank Jacobs | KvK Almere 62518755